Gunun ilk isiklari Anjuna’yi aydinlatma gayretindeyken, yeri, gogu kaplamis sis ve tozun karistigi hava nefes kavramini yok ediyordu. Biz ise nefes nediri bir daha ogrenmek icin yola koyulduk.
Rolf pranayama uygulamalarinin inceliklerini ozenli bir sekilde aktarmaya basladi. Dinlerken ve uygulama denemelerin de hic bir detayi atlamadan anlamaya calisiyordum. Ashtanga prensibi ile pranayama bildiklerimi tekrar gozden gecirmeme neden oldu. Ogrendigim her sey cok degerli, cok sansliyim ki bu gune kadar hep iyi egitimcilere denk geldim.
Ders bitince artik “evimiz” dedigim otel odasina donduk. Kendimize yoga mati getirmedigimiz icin mat almaya cikmaliydik,( buraya yoga yapmak icin geleceklere not : Anjuna’da yoga mati bulunuyor. hem de oldukca ucuzama kalitesi iyi olamasa da sorun yaratmiyor.) Motorsiklete binip Hindistan trafiyle tanismaya hazirdik. Bu arada Denizin hic deneyimi yok, benim ise yillar oncesine dayanan unutulmus kullanim bilgisi, ikimizde iyi birer bisiklet kullanicisi olmamiza guveniyoruz, Cunku bisklet surmekten kolay. Ben kullaniyorum Deniz arkamda, trafik soldan akiyor, Deniz’e surekli sol demelisin yoksa unuturum diyorum. Guzelce gittik, tabi yol boyunca sagimizdan solumuzdan gecip acemi oldugumu anlayanlar cok eglendi ve geleneksel trafik kurali korna calinmasi cabasi. Alistigimiz icin bizi hic etkilemedi oyle ki arabanin biri daracik sokak ta kacacak yer bulamadigim icin uzerimize cikacakti. Kuralsiz kurallarin gecerli oldugu Hindistan trafiginin de daha cok macera yasariz gibime geliyor.
Bunu yazmadan edemeyecegim mat sormak icin bir yoga okuluna girdik. Egitmen oldugunu asili afislerden anladigimiz, kisi yoga mati diye bize banyolara kayilmasin diye serilen malzemelerden cikardi bir an da arkami dondum. Bunu uzerine dusundum yoga icin mata gerek yok her yer de her kosulda yapilabir.
Yoga matini aldigimiz marketten birde 1 litrelik elma su aldik, oyle ki geldigimizden beri sadece su iciyorduk diye bilirim. Disari cikinca biraz elma suyu ictik, Deniz meyve suyu kutusunu yere koymustu, yanimiza usulca yanasan, boynuzlari yaklasik 50 cm yi bulan devasa okuz bir hamle de elma suyunu ele gecirdi. Kapagi kapali olan meyve suyunu yutacagini dusunduk, bir sure izledik fakat birakmaya hic niyeti yoktu. Bu dakikadan sonra yapabilecegimiz bir sey kalmadigi icin birakip ordan ayrildik. Umarim kutuyu yutmamistir, Hindistan’da hic kimse inek katili olmak istemez. Öyle ki bazı durumlar Hındıstanı karış karış dolaşıp, hizmet etmeniz gerekebilir. Bu yüzden inekler her istediklerini yapıyorlar.