Hafta sonunu gezip eğlenelim dedik. Hafta içinden pek farklı değil yani ama tek farkı sabah yoga yapmadık. Cumartesi günleri de cok büyük bir pazar kuruluyormuş, herkes ondan bahsediyor. Akşam üzeri 6 da pazara gittik. Oldukça büyük ve arayıpta bulamayacagın pek birşey yok gibi, geleneksel kıyafetlerden moda tasarımcılarının yaptığı modern kıyafetlere kadar. Çeşit çeşit yemekler çoğunlukla Asya mutfağı, gezerken çok tanıdık bir şey gördük koşarak yanına gittik tabii. Tavuk çevirme ,Türkiye deki şekliyle. Çok leziz görünüyordu. Alıp afiyetle yedik, ( Şu an yemekten bahsederken, Irak’lı komşularımızdan biri geldi. Akşam yemeği yememe kararı aldığım için sadece meyve gibi hafif şeyler yiyeceğim ve bu gün ilk sayılır diyorum çünkü dün çok güzel kızarmiş tavuk nedeniyle kararımı ihlal ettim. Aklım dan meyve nereden bulurum geçerken, komşu bir portakal ve bir muz ikram etti. İsteyenin bir yüzü kara diye başlayan atasözünü anarak, isteyince geliyor diyorum. Şimdi yazmaya ara verip meyvelerimi yiyeceğim.) Nerede kalmışım bir bakayim. Kızarmış tavuk nefisti kendimi Türkiye’de hissettim. O kadar güzeldi ki Deniz gece tekrar yedi. Karnımız tok biraz pazarda turlayalım.
Takılar, heykeller, geleneksel müzik aletleri, kürk bile vardı. Bir tekstil tasarımcısı olarak kumaşlara bayıldım. El tezgehların da dokundugu hemen anlaşılan ipek ve yün şallar, örtüler, elbiseler bana mesleğimi özledim dedirtti. Ama burada olma nedenlerimden biri sanırım özlemek. Pazarın tam ortasında büyük bir alana sahne kurulmuş ve izleyicilerin oturabilmesi için sandalyeler de var. Gece boyu sahneye farklı gruplar cıktı.
Rock, flemenko, sahne şovu yapanlar. Pazarın farklı köşelerinde de elektronik müzik çalan djler. İnsanlari, yemekleri, kıyafetleri, her ulustan biraraya gelmiş rengarenk bir görüntü. Tabiki bizim dışımızda Türklerde var. Bir stantta üniversiteden arkadaşım İnci’yle karşılaştım. On yıl sonra Goa da, eee ne demişler dünya küçük. Sanırım yerel seçimler nedeniyle, pazar gece 12 de kapanıyor. Motora binip yolacıktık ama yüzlerce motor ve bolcada araba daracık yollarda ilerlemeye çalışıyor. İşte Hindistan trafiği bu, öne geçen kazanır diye davrandıklarını anlayıp, gidona gayret deyip, bulduğum her aralıktan kıvrıla kaça bastım gaza Deniz arkamda tezauratını eksik etmedi sagolsun.
Eve geldiğimde neler yaptığıma halen inanamıyordum. İnsan zora gelince başaramıyacağı yok.